Rozdział 7

Perspektywa Ludmiły

Wywiad trwa już kilkanaście minut i w ten czas prowadząca wywnioskowała, że jesteśmy czarujący. Really czarujący nie mogła wymyślić czegoś lepszego. Ooo robi się ciekawie chce wiedzieć o co chodzi w rozmowie naszej Leonetty.

-Po prostu jesteśmy wszyscy bardzo zmęczeni trasą.../O następna „kreatywna”

-Na szczęście jesteście zgraną ekipą i trzymacie się razem.

-Tak trzymamy się jak super glue./dodałam złośliwie.

-Może coś zaśpiewacie?

-Wiem Ven y canta./podsunęłam.

Enciende tu equipo
Sube el volumen
Para entender el mundo


Abre tu puerta
Grita en tu muro
Para encontrar el rumbo


Deja que pase
Llora si quieres
Quita el dolor profundo


Ríe por nada
Cuenta conmigo
Dejale a tu corazon
muestrar tu destino
Ven y canta
Dame tu mano...


-Bardzo ładnie zaśpiewaliście. Dziękuje za wywiad a w szczególności tobie Ludmiła za wspaniałą atmosferę, mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy.
-Ja również dziękuje. Europa jest naprawę piękna./Moja mama musi to zobaczyć.

Perspektywa Leona

-Leon, Violetta mogę was prosić na słówko?

-Tak o co chodzi Marotti?/Zapytałem

-Twoje zachowanie było nie profesjonalne, a my w YM potrzebujemy tylko profesjonalistów. W czasie trasy najważniejsza jest nasza firma a, nie twój zespół. dla mnie nie jest on szczególnie ważny.

-Musze pomyśleć przepraszam./I odszedłem nie oglądając się za siebie. Po chwili stała obok mnie Viola natychmiast pytając:

-Co ci się stało?

-Nie podoba mi się to co powiedział Marotti.

-Zrozum, Leon. To jego praca. I ma racje.

-Dziękuje za to, że jesteś ze mną i mnie wspierasz. /Wycedziłem przez z zęby z wyczuwalnym sarkazmem.

-Nie wiem dlaczego to robisz nie rozumiem cię.

-Zrozum jestem zły przez naszą rozmowę na antenie i rozczarowany tym, że muszę znów wybierać. Wszystko dla You Mix'u dla kapeli.

*************************

Hej, zastanawiam się nad zawieszeniem bloga. Proszę zostawcie ślad po sobie. Zwykłe serduszko. To wiele dla mnie znaczy.