Walcząc o Miłość: PROLOG

 Dwudziestopięcioletni przystojny mężczyzna o zmęczonym 

spojrzeniu stał we framudze drzwi patrząc na swojego 

małego synka z uśmiechem na twarzy. Był jedyną istotą, dla 

której jego życie miało jeszcze sens. To dla niego tak ciężko 

pracował i poświęcał się, by synek miał wszystko, czego 

pragnął na świecie. Starał się za wszelką cenę zastąpić mu matkę która zmarła przy  porodzie.

Chłopiec przewrócił się na lewy boczek przytulając do 

siebie swojego ukochanego misia, który towarzyszył mu od 

pierwszego dnia jego życia. Miał być najlepszym przyjacielem 

chłopca, z którym będzie mógł spędzać czas. Mężczyzna wiedział, że dziecko jest nieszczęśliwe.

Miał dopiero cztery latka, a często zachowywał się jak dorosły człowiek: odważny, mądry i inteligentny. Nie przejawiał w sobie tych cech, które w jego wieku przejawiał jego ojciec. Może dlatego, że mężczyzna zbytnio go nie rozpieszczał, ale kochał go tak wielką miłością, której nigdy sam nie zaznał od żadnego człowieka na świecie. Malec był oczkiem w głowie mężczyzny. Zrobiłby dla niego wszystko

Dlatego za wszelką cenę znajdzie mu matkę. Kobietę, która pokocha jego synka jak własne dziecko i nigdy go nie skrzywdzi. Kobietę, która zrobi dla niego wszystko.